اسرار ازل را نه تو دانی و نه من,ابو سعید ابوالخیر
اسرار ازل را نه تو دانی و
نه من
وین حرف معما نه تو خوانی و
نه من
خیام اگر ز باده مستی خوش باش,خیام
خیام اگر ز باده مستی
خوش باش
با ماهرخی اگر نشستی
خوش باش
صداقت، عشق و مهربانیت باید از درون, اُشو (فیلسوف هندی)
صداقت، عشق و مهربانیت باید از درون
تو بیاید نه از آنچه آموخته ای
یا از اعتقاداتت
صد فصل بهار آید و بیرون , وحشی بافقی
ننهم گام
ترسم که بیایی تو و در
خانه نباشم
دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد,مولانا
دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد
در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران
به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد
ترازو گر نداری پس تو را زو رهزند هر کس
یکی قلبی بیاراید تو پنداری که زر دارد
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید
با آفتاب روی تو کز مشرق خیال دمیده است,فریدون مشیری
من روز خویش را
با آفتاب روی تو
کز مشرق خیال دمیده است آغاز میکنم
من با تو می نویسم و می خوانم
من با تو راه می روم و حرف می زنم
وز شوق این محال
که دستم به دست توست
من
به آموختن چون فروتن شوی , فردوسی
سخن های دانندگان بشنوی
مگوی آن سخن کاندرآن سود نیست
لحظه ها تنها مهاجرانی هستند که ,هرگز باز نخواهند گشت
لحظه ها تنها مهاجرانی هستند که
هرگز باز نخواهند گشت
هرگز !
نذر نگاهت ، به همه می رسد
جز من !
که می مانم
“با کاسه ی خالی در انتظار”
و حالا
خرد چشم جان است چون بنگری - فردوسی
خرد چشم جان است چون
بنگری
تو بی چشم شادان جهان
نسپری
جانا حدیث حسنت در داستان نگنجد
رمزی ز راز عشقت در صد زبان نگنجد
جولانگه جلالت در کوی دل نباشد
جلوه گه جمالت در چشم و جان نگنجد