خرد چشم جان است چون بنگری - فردوسی

خرد چشم جان است چون

بنگری

تو بی چشم شادان جهان

نسپری

ما چشمه نوریم بتابیم و بخندیم , رهی معیری

هر چند که در کوی تو مسکین و فقیریم

رخشنده و بخشنده چو خورشید منیریم

خاریم و طربناک تر از باد بهاریم

خاکیم و دلاویز تر از بوی عبیریم