با آفتاب روی تو کز مشرق خیال دمیده است,فریدون مشیری

 

من روز خویش را

با آفتاب روی تو

کز مشرق خیال دمیده است آغاز میکنم

من با تو می نویسم و می خوانم

من با تو راه می روم و حرف می زنم

وز شوق این محال

که دستم به دست توست

من

لحظه ها تنها مهاجرانی هستند که ,هرگز باز نخواهند گشت

لحظه ها تنها مهاجرانی هستند که
هرگز باز نخواهند گشت
هرگز !
نذر نگاهت ، به همه می رسد
جز من !
که می مانم
“با کاسه ی خالی در انتظار”
و حالا